Venlo

Tot voor kort was het normaal dat iemand die zorg nodig had ook zorg zou krijgen. Het liefst thuis omdat de zorg in bijvoorbeeld een ziekenhuis erg duur is. Daarnaast zijn mensen liever thuis dan in een ziekenhuis. Dus als mensen naar huis kunnen is dat zowel in het belang van de patiënt als van de samenleving. Maar de zorg voor mensen thuis staat onder druk.

Onlangs maakte de Zorggroep bekend dat zij in Noord- en Midden-Limburg personeel zou moeten gaan ontslaan vanwege overheidsbeleid. Maar welk beleid bedoelt de Zorggroep eigenlijk? Waarschijnlijk doelt men op het voornemen van het kabinet om te bezuinigen op de thuiszorg. Een voornemen, een idee, is nog geen beleid.
De Zorggroep blijft voor de komende jaren dezelfde tegemoetkoming krijgen voor het aanbieden van thuiszorg maar loopt vooruit op de troepen door te snijden in het personeelsbudget. Wat ten koste gaat van haar eigen personeel en de zorgvragers die het dan met minder hulp moeten gaan doen. Een zorgwekkende ontwikkeling.

Het kan niet zo zijn dat nog vóór een kabinetsplan is omgezet in een wet, men al gaat voorsorteren op die wet. Immers, budgetten die vanuit het Rijk naar gemeenten komen zijn nog niet bekend. Ja, het kabinet wil een efficiencykorting maar accepteert de Tweede Kamer dat ook? En zo ja, dan is het nog maar de vraag of ook in de eigenzinnige Eerste Kamer een meerderheid gevonden gaat worden.

Protest voor goede thuiszorg in Amsterdam op 8 juni jl.

Dit kabinet moet eerst flink lobbyen voor een meerderheid in de senaat en daarbij ongetwijfeld de nodige compromissen en toezeggingen doen. Wat er dan nog van het kabinetsplan overblijft, is maar de vraag.
Het nu al aankondigen van gedwongen ontslagen door de Zorggroep is daarmee dus veel te voorbarig, kortzichtig en ondoordacht.

Maar er is meer om zorgen te hebben over de Zorggroep. De instelling stond in 2012 een tijd onder verscherpt toezicht. De Inspectie voor de Gezondheidszorg constateerde toen een aantal ernstige calamiteiten en tekortkomingen in de kwaliteit van de zorg. Dat leverde risico's op voor de veiligheid van patiënten. De Zorggroep diende orde op zaken te stellen, wat lukte.

De bestuurders stonden in het verleden ook niet bekend om hun bescheidenheid. In 2009 en 2011 stelde de SP-Venlo raadsvragen over de exorbitante zelfverrijking aan de top van de Zorggroep. In 2011 kregen leden van de Raad van Bestuur 220.000 euro (inclusief bonus was dat 275.366 euro) en in 2012 243.950 euro (exclusief bonus) “vergoeding” voor hun werkzaamheden, de bestuursvoorzitter ontving 333.783 euro, waar dat in 2008 nog 300.000 euro bedroeg. Ver boven de Balkenendenorm (a 190.000 euro) die geldt in de (semi)publieke sector.

Momenteel kampt de Zorggroep met een tekort van twee miljoen euro. Vast niet enkel door de topbeloningen maar waardoor dan wel? Het verscherpte toezicht was er ook niet voor niets blijkbaar maar misschien was scherper financieel toezicht ook verstandig.

Aangezien de Zorggroep vooral draait op gemeentelijke subsidies om namens de gemeenten de thuiszorg te verlenen, zijn de topbeloningen zeer discutabel. Zeker wanneer het uitvoerende personeel ontslag boven het hoofd hangt. Hoeveel thuiszorgmedewerkers hadden behouden kunnen worden als in 2011 de bestuurders van de Zorggroep gewoon op een ministersalaris zaten? Waren deze managers niet in staat om het miljoenentekort in te dammen?

De gemeente Venlo gaf als antwoord op onze raadsvragen dat ze geen mogelijkheid zag tot ingrijpen, marktwerking in de zorg was immers een geaccepteerd instrument, de beloning was niet de verantwoordelijkheid van de gemeente.
De subsidierelatie zou toch een stevige onderhandelingspositie moeten zijn om zulke verrijking en mismanagement aan de kaak te stellen en afspraken te maken? Kennelijk kijkt de gemeente liever weg of knijpt men een oogje dicht.

Je zou je kunnen afvragen waarom de gemeente dan niet de budgetten aanvult. Jammer genoeg ging in Venlo het geld op aan prestigeprojecten zoals Floriade, Maasboulevard en ligt er nog een Kazerneterrein waar miljoenen nodig zijn. De gemeente draait haar rug naar de zwaksten toe en stelt samen met het kabinet: “U zoekt het zelf maar uit”. Zelfregie en “in de kracht gaan staan” zijn de verhullende woorden als schaamlap voor een beleid dat ten doel heeft te bezuinigen op degene die zich het minst kunnen verzetten.

In een beschaafd land zou je verwachten dat er zorgvuldig omgegaan wordt met de zwakkeren in de samenleving zoals zieken. Maar nee, deze groep is door de huidige regenten kennelijk uitgekozen als doel om op te bezuinigen. Het adagium lijkt wel het geld weghalen bij hen die toch niet meer kunnen bijdragen aan de samenleving.
De waarde van een mens langs de economische meetlat in plaats van de menselijke waardigheid.

Actievoerende thuiszorgmedewerkers, vorige maand in Rotterdam.

Je zou verwachten dat een beschaafd land bij dit soort zaken in opstand komt. Niets is minder waar; angst voor het verlies van de eigen baan, of om zelf langs de economische meetlat te komen liggen, of een egoïstische houding van ‘ik heb er geen last van’ lijken eerder aan de orde dan het aan de kaak stellen van deze wantoestanden.

We mogen dit niet laten gebeuren we moeten samen pal gaan staan voor goede zorg in de regio, zowel in gezondheidszorginstellingen als thuis waar mensen ook gewoon recht hebben op gedegen zorg.
Die strijd is onze strijd en we hopen ook de uwe, sluit u zich bij de strijd voor beschaving aan of is het uw zaak niet? Aan u de beslissing.

• Doe mee en steun de SP. Nu is de tijd. Sluit je aan.
• 09-08-2013: Mogelijke stop in thuiszorg is absurd
• 03-08-2013: Nu.nl: Vakbonden vrezen ontslaggolf thuiszorg
• 11-06-2013: Manifestatie voor goede thuiszorg