Venlo

Te pas en te onpas gebruiken politici, bedrijven en overheden inmiddels het fenomeen “cradle-to-cradle”, liefkozend afgekort tot C2C. Het simpele feit dat afval niet oneindig te gebruiken is, lijkt niet tussen de oren te komen.

Hoogleraar Friso de Zeeuw van de Technische Universiteit in Delft gaf in 2008 al aan dat het begrip C2C in de praktijk weinig inhoud heeft, vooral als marketingtruc wordt gebruikt en het een hype is die binnen enkele jaren zal overwaaien.
Ook de SP-Venlo stelde al eerder dat er niet zoiets is als een eeuwig durende beweging van hergebruik. Met een onbewezen redenering mag de politiek de mensen niet gek maken, zeker niet wanneer dit vooral geld kost en het afvalprobleem onopgelost laat.

Volgens sommigen binnen de gemeenteraad is het gebruik van wegwerpbekers milieuvriendelijker dan het gebruik van ‘ouderwetse’ kopjes die enkel door afwassen weer als kopje gebruikt kunnen worden, als je ze niet kapot laat vallen gaan ze generaties mee. Bij de milieuvriendelijke wegwerpbekers gebruikt men vast vriendelijke inkten maar de coating is gemaakt van maïs, dat in extra hoeveelheden verbouwd moet worden die vervolgens met veel CO2-uitstoot vanuit andere werelddelen geïmporteerd worden. Dit maïs verdringt andere gewassen en verergert de voedselcrisis. Hoezo milieuvriendelijker? Na hun enkelvoudig gebruik worden de bekers gecomposteerd. Dat is inderdaad een milieuvriendelijk tintje, maar het blijft eenmalig gebruik!

Volgens de C2C-filosofie moeten alle grondstoffen uit de regio komen, gebouwen en meubilair demonteerbaar zijn om vervolgens hergebruikt te kunnen worden. Tevens moet een gebouw energieneutraal zijn en moet het afvalwater schoner het pand verlaten als dat het binnen komt. Warmte kan men genereren door biomassa, maar als die uit Oekraïne moet komen dat is de CO2-uitstoot over de hele keten enorm. Het is kijken met oogkleppen op want zulke elementen hoor je niet van de C2C-aanbidders.

De gemeente Venlo heeft C2C omarmt, althans op papier. De 3,5 miljoen euro om het nieuwe stadskantoor C2C te maken moet gehaald worden uit het gehele bouwbudget van ruim 50 miljoen euro. Daarmee blijkt weer eens hoe dubbel de politiek hier soms in steekt, wel roepen dat het moet en kan, maar niet 7% van het bouwbudget extra over hebben voor dit “fantastische” concept. Toch twijfel? Ook wil Venlo een leerstoel voor de C2C-bedenker die daarvoor om de haverklap uit de VS kan overvliegen; hoeveel bomen kost die CO2-uitstoot? Verder digitaliseren bespaart papier, inkt en uitstoot. Dat is pas duurzaam!

Waarom geloven in een twijfelachtige hype als de waarheid zo veel meer mogelijkheden biedt? C2C is vooral een middel om de fundamentele problemen niet op te hoeven lossen: ‘produceer maar raak’ zonder na te denken over het verdeelvraagstuk en werkelijke duurzaamheid. Een foute keuze op verkeerde gronden. De SP gelooft niet in hypes tot het tegendeel bewezen is.

Alexander Vervoort en Ton Heerschop zijn raadsleden voor de SP-Venlo

Dit opinie-artikel is vandaag verschenen in het ZondagNieuws, editie Venlo-Helden. (foto 2: Tom van der Leij, foto 3: ANP)

17-01-2010: Duurzame energiecentrale voor Venlo?
04-09-2008: website L1 'Cradle to cradle is marketingtruc bij Floriade'
31-08-2008: Nabeschouwing stadskantoor: zonder toeters en bellen maar wel binnen niet-bewezen C2C filosofie