Venlo

Wat wil de SP voor Venlo?

1. Geen aanbesteding voor zorg en welzijn in de gemeente Venlo.
2. Betere informatievoorziening over welke rechten en plichten er zijn.
3. Strenge maar rechtvaardige controle op PGB’s.
4. Geld voor de zorg wordt ook echt besteed aan zorg. Als opdrachtgever voor zorg en welzijn moet de gemeente eisen stellen aan de salarissen van zorgbestuurders.
5. Elke inwoner van de gemeente moet gebruik kunnen maken van zorg, de eigen bijdrage mag hierin geen belemmering zijn.
6. Meer zorgwoningen realiseren waarmee zorgvragers langer zelfstandig blijven.
7. Venlo wordt een inclusieve stad, een beperking vormt geen belemmering.
8. Betere aandacht voor de uitdagingen waar senioren tegenaan lopen.
9. Opvang voor thuis- en daklozen (met een gebruikersruimte) moet blijven bestaan plus het toewerken naar weer een eigen woning, inclusief eventuele hulpverlening daarbij.
10. Ombudsman voor klachten over jeugdzorg, WMO of zorg.
11. De gemeente moet niet op de stoel van de professional gaan zitten maar alleen als accountmanager fungeren.
12. Kinderen mogen niet de dupe worden van de misstappen van hun ouders/verzorgers. Dus geen huisuitzettingen meer (bijvoorbeeld als er verdovende middelen of een wietplantage worden aangetroffen) wanneer er kinderen op straat dreigen te worden gezet.
13. Laaggeletterdheid is een groot probleem in Venlo, meer doen voor alfabetisering.
14. Nu is het vaak zo dat de plek waar je wieg staat voor een belangrijk deel bepaalt hoe lang je gezond leeft. We gaan de gezondheidsverschillen wegnemen.
15. Kinderrechten respecteren en ernaar handelen.
16. Bekijken of een gemeentelijk geregelde huishoudelijke hulp (thuiszorg) kans van slagen heeft.
17. De jeugdzorg is veel te complex en onoverzichtelijk, dat pakken we radicaal aan.

Hoe wil de SP dit bereiken?

1. Aanbestedingen in zorg en welzijn zijn ongewenst. Kleine aanbieders kunnen net zo goed te werk gaan als grote aanbieders, hebben mogelijk specialismen in huis die bij anderen ontbreekt. Door de aanbesteding kan dit uit zicht raken en worden zorgvragers de dupe. De nieuwe aanbesteding door het B&W is dan ook vooral kosten gedreven om het ontstane miljoenen-tekort opgelost te krijgen maar zal op lange termijn averechts werken wanneer mensen niet de zorg krijgen die ze nodig hebben of die zorg ineens duurder uitvalt. Aanbieders van zorg en welzijn dienen niet elkaar te beconcurreren maar juist te laten kiezen om samen te werken voor goede zorg en welzijn. Zo komt er weer ruimte voor goede en betaalbare zorg en innovaties.
2. Er dient betere informatievoorziening te komen omtrent zorg en welzijn. Want door het doolhof van wetten en regelingen is het vaak onbegrijpelijk voor mensen waar ze eventueel voor in aanmerking kunnen komen en hoe dit nu te regelen is.
3. Het persoonsgebonden budget (PGB) is een recht waar mensen gebruik van kunnen blijven maken. Het PGB is echter ook fraudegevoelig. Er dient daarom streng maar rechtvaardig gecontroleerd te worden op de diverse indieners en afhandelingen van PGB-declaraties. Zorg in natura zal in alle gevallen de eerste keuze moeten zijn maar het PGB blijft als vangnet.
4. Als opdrachtgever voor zorg en welzijn kunnen vanuit de gemeente eisen gesteld worden aan aanbieders van zorg en welzijnsinstellingen. Bestuurders van deze instellingen mogen geen megasalarissen verdienen, de Wet Normering Topsalarissen dient ook nu al als leidend te worden beschouwd en niet pas over enkele jaren. Indien dit niet het geval is worden er geen opdrachten verleend aan deze zorgaanbieders totdat het gegraai aan de top is afgelopen.
5. Als de eigen bijdrage voor zorg een drempel vormt om van zorg gebruik te maken dient de zorgvrager gebruik te kunnen maken van een vangnet. Bijzondere bijstand voor de eigen bijdrage dient mogelijk gemaakt te worden. We willen de eigen bijdrage voor huishoudelijke verzorging afschaffen zodat iedereen daar gebruik van kan maken ongeacht de dikte van de portemonnee. In Roosendaal heeft de SP-wethouder daar al succesvol de eigen bijdrage afgeschaft, nu Venlo nog.
6. Fokuswoningen zorgen ervoor dat mensen met een lichamelijke handicap of beperking in een aangepaste woning met 24-uurs assistentie op afroep en aanwijzing in vrijheid en zelfstandig kunnen blijven wonen. Deze woonvorm is niet alleen succesvol maar ook nodig en verdient daarom uitbreiding. Net als andere woonvormen waarmee mensen zolang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen en zorgkosten bespaard wordt.
7. In het streven naar een inclusieve maatschappij werd in 2007 besloten om Agenda22 te gebruiken als visie voor het vernieuwde gehandicaptenbeleid met als uitgangspunt dat Venlo in 2024 een stad is (met algemeen beleid) voor iedereen om in te wonen, te werken en de oude dag door te brengen. Dus ook voor mensen met een beperking. Agenda22 verwijst naar de 22 standaardregels in het VN-verdrag voor gelijke kansen en behandeling. Dat verdrag heeft Nederland in 2017 eindelijk geratificeerd. De plannen moeten echter nog voor een fors deel verwezenlijkt worden, mensen met een beperking ervaren nog te vaak belemmeringen. Inclusief beleid dient onderdeel te worden van reguliere trajecten en integraal opgepakt te worden ten einde werkelijk die inclusieve toegankelijke gemeente voor iedereen te worden. Hieronder verstaan we ook dat Venlo zich ontwikkelt naar een diverse en inclusieve samenleving die meer werk maakt van LHBTQIAP-emancipatie (lesbisch, homoseksueel, biseksueel, transgender, queer, intersekse, aseksueel, panseksueel), zodat deze mensen volledig kunnen deelnemen en zich tot hun volle potentieel kunnen ontwikkelen.
8. Bijna de helft van de inwoners van Venlo is boven de 50 jaar oud. Over enkele jaren slaat de ‘vergrijzing’ flink toe en daarmee ook de ongemakken waar deze groep ouderen mee te maken kan hebben. Venlo moet zich daarop inrichten door seniorvriendelijk te worden waarbij aandacht is voor de inkomenssituatie van ouderen (armoedebeleid, werkloosheid), mogelijke vereenzaming, activiteitenaanbod, zingeving, integrale aandacht voor wonen en zorg, veiligheid maar ook dat de verregaande digitalisering mensen niet buitenspel zet. Nog steeds verdwijnen er voorzieningen uit de kleine kernen. Als we willen dat senioren langer in hun eigen omgeving blijven wonen, dient die omgeving daar wel op ingericht te zijn. Dat verdient verbetering.
9. Dag- en nachtopvang, thuis- en daklozen moet als reguliere voorziening aanwezig blijven, zeker in Venlo als centrumgemeente voor de regio. Tevens dient er een gebruikersruimte bij de nachtopvang aanwezig te zijn om overlast op straat te voorkomen. Net zo dienen dak- en thuislozen spoedig aan een zelfstandige woonruimte geholpen te worden zodat ze weer op eigen benen staan en hun leven kunnen oppakken. Goede hulpverlening en monitoring is hierbij cruciaal. Programma’s als ‘Housing First’ helpen daar enorm bij dus moeten we dat continueren.
10. Een onafhankelijke ombudsman voor klachten inzake jeugdzorg, WMO en reguliere zorg dient gerealiseerd te worden. Bemenst door een onafhankelijk en objectief persoon/organisatie die mandaat heeft om deze klacht gedegen te onderzoeken en organisaties belast met zorgtaken aan te spreken op eventuele misstanden.
11. De gemeente is opdrachtgever voor zorg, welzijn, jeugdzorg en WMO (Wet Maatschappelijke Opvang). Medewerkers van de gemeente dienen niet op de stoel van de professional te gaan zitten. Als opdrachtgever heeft men een controlerende functie inzake de financiële afhandeling van de geboden zorg. Men is geen zorgverlener noch regisseur op casusniveau. Professionals worden in de uitvoering van hun functie nu sterk gehinderd door een overmaat aan aansturing en op paranoia gebaseerde controlemechanismes die niet leiden tot kwaliteitsverbetering en de zorg duurder maken. De bemoeizucht, formulierenfetisj en regeldrift roepen we een halt toe want het kan simpeler, eenvoudiger en dus beter.
12. Geen huisuitzettingen waarbij kinderen betrokken zijn. Kinderen mogen nooit de dupe worden van de keuzes die ouders/verzorgers soms maken. Geen enkel kind hoort op straat. Ook als er sprake is van hard/soft drugs in de woning zoals een hennepplantage. Gezinnen waarbij dit het geval is mogen niet op straat worden gezet maar wel onder verscherpt toezicht om zo te voorkomen dat men opnieuw in de fout gaat.
13. In Nederland is gemiddeld 13% van de bevolking laaggeletterd, in Venlo is dat zo’n 16% ofwel 1 op de 6 a 7 mensen kan niet of onvoldoende lezen en/of schrijven om zich in de samenleving staande te houden. Iedereen kent dus wel iemand die hier last van heeft. Van mensen wordt steeds vaker verwacht dat ze zelfredzaam zijn, wat vaak niet het geval is maar bij laaggeletterde mensen spelen vaak andere problemen (armoede, schulden) ook een rol en maken de taalproblemen het nog erger. Alfabetisering dient veel meer aandacht dan nu te krijgen. Te beginnen door binnen de gemeente hier meer rekening mee te houden in de contacten met mensen, het taalgebruik in brieven en doorvragen of bijvoorbeeld de brief die iemand ontvangen heeft begrepen wordt. Mensen waarvan bekend is dat ze problemen hebben met lezen en/of schrijven worden verwezen naar mogelijkheden om de taal te leren beheersen. Het eigen maken van de taal is en blijft een eigen verantwoordelijkheid maar laaggeletterde mensen dienen eerst hun schaamte te overwinnen en daar kan de gemeente, samen met bijvoorbeeld de bibliotheek, een meer prominente rol in spelen. Vanuit de WEB-gelden kan de gemeente taalonderwijs ondersteunen. Dit geld geldt nu vooral voor arbeidsmigranten, trek het breder zodat alle inwoners er gebruik van kunnen maken.
14. Dat afkomst, inkomensgrootte of zelfs de plek waar je woont bepaalt hoe gezond je leeft en hoe oud je wordt is onacceptabel. Juist kinderen worden door deze verschillen meteen op achterstand gezet. Een voorbeeld daarvan is het bezoek aan de tandarts. Eén op de vijf kinderen krijgt nooit een controle van zijn tanden. Dat is niet alleen slecht voor de kindertanden, veel kinderen hebben er hun leven lang last van. Laten we beginnen door samen te organiseren dat elk kind naar de tandarts gaat. Veel hoeft dat niet te kosten. Kinderen zijn al verzekerd voor de tandarts maar als de ouders niet gaan omdat ze het niet kunnen betalen, dan gaan de kinderen vaak ook niet. We kunnen de tandarts bij de school laten komen, kinderen naar de tandarts brengen of het via het consultatiebureau regelen. Dan zien we in elk geval niet meer aan de tanden van kinderen hoe rijk hun ouders zijn.
15. Kinderrechten gaan over onderwerpen als onderwijs, gezondheid, de rol van familie en ouders. Over vrijheid van geloof en vrijheid van meningsuiting. Over het recht op een naam en een nationaliteit. Over een dak boven je hoofd en spelen. Over bescherming tegen mishandeling, misbruik en uitbuiting. En over bescherming tegen oorlogsgeweld en de specifieke bescherming van bijvoorbeeld gehandicapte kinderen en vluchtelingenkinderen. We zien nog te vaak dat een kind/kinderen de dupe worden van beleid of door toedoen van instanties. Dit wil de SP verbeteren door beleid aan te passen en de macht van instanties in te dammen en door kinderen onder meer (spreek)recht en inspraak te geven daar waar het hen aangaat.
16. We streven naar een gemeentelijke huishoudelijke hulp. Daarmee slopen we de marktwerking uit het stelsel door er lokaal/regionaal via een serieuze proef, waarin het werkveld vooraf betrokken wordt, te laten zien dat dit de zorg verbetert. De zorgprofessionals moeten de uren die ze gewerkt hebben declareren, de gemeente moet zich niet bemoeien met de indicaties, urenspecificaties etc. Dit controlesysteem heeft enorm veel geld gekost en heeft nauwelijks meer inzicht opgeleverd, eerder frustraties en bleek een belemmerende factor in het daadwerkelijk kunnen bieden van goede zorg. Ook van de kortingen op de huishoudelijke hulp hebben de professionals veel last gehad. Daardoor is een eerdere proef finaal mislukt, het was vooral geldverspilling. Dit kan beter, allereerst door een serieuze proef en bij succes invoering.
17. Tot 2014 was de provincie verantwoordelijk voor jeugdzorg, sindsdien de gemeenten (decentralisatie) maar het Rijk stelt wel kaders en geeft te weinig geld om deze taak goed in te vullen. Er is een stijging in zorgbehoefte, deze wordt ook nog eens zwaarder. Maar de landelijke trend is dat gemeenten steeds minder voor jeugdzorg gaan krijgen. Overschotten en tekorten in de jeugdzorg zijn lastig te sturen. Daarnaast zijn de financiële stromen in de jeugdzorg zeer complex, mogelijk een reden voor het miljoenentekort waar Venlo mee geconfronteerd werd. Die complexiteit moeten we ombuigen naar een efficiënter en soepeler (declaratie)systeem. In de afgelopen periode is gebleken dat er weinig grip is op de uitvoering van het Jeugdbeleid. Dit gaat niet alleen over financiën. Wij bepleiten als SP dat betrokkenen ook daadwerkelijk worden betrokken door de gemeente, zodat er zicht is op de praktijk. Er zijn weinig lokale aanbieders van jeugdzorg, meeste aanbieders zijn (boven)regionaal maar in de aanbesteding van najaar 2017 zijn de zorgtaken vooral bij de grote aanbieders terecht gekomen waardoor vooral zorgvragers de dupe dreigen te worden. Er gaan tientallen miljoenen euro’s om in de tweedelijns jeugdzorg. Instellingen werken op dit moment weinig samen en concurreren met elkaar. Mensen op de werkvloer willen zorg veranderen en raken gefrustreerd. Die schotten moeten we wegnemen. In de provincie ligt een miljoen euro klaar voor innovatieve projecten, die kans moeten we grijpen. Aanbod creëert nog veelal de vraag, er zijn grote verschillen tussen aanbieders in tarieven voor dezelfde dienst. Eén collectief uurtarief tegen exact dezelfde kwaliteit. Kosten zouden niet centraal moeten staan, maar welke zorg we aan zouden moeten bieden. Wachttijden verminderen, liefst wegnemen. Zorg op maat leveren. Goed voorbeeld is de gemeente Weert die hier langzamerhand de omslag in maakt en alleen al in 2016 2,3 miljoen euro heeft overgehouden van het WMO-budget. Hiermee wil Weert onder andere de jeugdzorg gaan innoveren. Dit kan Venlo ook oppakken. Een gemeente moet zorgen dat de mensen die de gesprekken (indicatie) voeren deskundig zijn en ervaring hebben in het werkveld in de gemeente Venlo. Continuïteit van zorg na het bereiken van het 18e levensjaar is een probleem, per geval wordt dan bekeken onder welke regeling men valt. Het kan niet zo zijn dat vanaf je 18e ineens de zorg stopt. Daarom pleit de SP ervoor dat de begeleiding minimaal doorloopt tot het 21e jaar, een goede begeleiding aanwezig blijft en een soepele overgang naar de reguliere zorg volgt. Sluipende marktwerking is er ook in de jeugdzorg: Tientallen kleine instellingen melden zich bij de gemeente om opdrachten binnen te krijgen en veel geld weg te slepen. Hier moet een gemeentebestuur veel meer alert op zijn. Goed kijken naar kwaliteit en letten op tarieven. In Maastricht heeft men bijvoorbeeld degressieve tarieven ingevoerd (kosten worden lager naarmate de inkomsten stijgen).

Wat heeft de SP bereikt in Venlo de afgelopen 4 jaar?

• We kregen een motie aangenomen waarin staat dat geld voor de zorg ook voor de zorg geoormerkt zou blijven Ofwel, dat zorggeld niet wordt gebruikt om gaten in de begroting te dichten of bijvoorbeeld lantaarnpalen van aan te schaffen. Daarmee voorkwamen we dat zorggeld op een andere manier besteed zou gaan worden. Met de financiële tekorten op dit moment is het maar de vraag of onze motie standhoudt dus zullen we ervoor moeten blijven vechten dat het geld voor de zorg ook echt bij de zorg blijft.
• De SP kent haar eigen Hulpdienst die adviseert, doorverwijst of als helpende hand fungeert bij problemen. De service van de SP-Hulpdienst is gratis en voor iedereen toegankelijk en kreeg de afgelopen jaren veel en uiteenlopende vragen over ziektekosten, verzekeringen, belastingzaken, huur- en zorgtoeslag, arbeidszaken, pensioen, uitkering, woonproblemen, bezwaarschriften, vragen over wetten/regels. Maar ook waar men met klachten terecht kon en boden we hulp bij het invullen van ingewikkelde formulieren. De informatie die we kregen konden we ook politiek inzetten door ook met succes B&W onder druk te zetten om ook echt zaken geregeld te krijgen voor mensen. De Hulpdienst blijft nodig en blijven we aanbieden.
• We brachten ieder jaar de inkomenskaart uit waarmee mensen met een smalle beurs konden nagaan waar zij eventueel ondersteuning konden krijgen. Dat blijven we doen. Maar we vinden eigenlijk dat het een taak van de gemeente zelf is om regelingen goed in kaart te brengen.
• We legden middels vragen het falen van de marktwerking in de zorg bloot toen het ziekenhuis haar operatiekamers en poliklinieken tijdelijk moest sluiten eind 2016. Door de ontstane ophef was de sluiting van kort duur.
• Gemeenten zijn vanaf 1 juni 2017 verplicht om een fatsoenlijk tarief (in de praktijk komt dat neer op minimaal 25 euro per uur) te betalen voor de huishoudelijke zorg. Vanaf 1 april 2018 krijgen de medewerkers salaris volgens een nieuwe loonschaal, waardoor de loondump eindelijk stopt. Met het zorgtekort en de bezuinigingen in het achterhoofd moeten we ervoor waken dat dit nieuwe en verbeterde loontarief ook in Venlo goed wordt uitgevoerd.
• Mede dankzij een interventie van enkele verzetsgroepen, advocaten, sportclub, scholen en ons SP-raadslid werd meerdere keren voorkomen dat een in Venlo geworteld gezin zou worden uitgezet naar Angola, waarbij de regering de vader zou opsluiten wegens vluchten. Dit gezin verblijft inmiddels in een Brabants dorp. Net zo werd voorkomen dat een jongen gescheiden zou worden van zijn oma (zij kreeg wel een verblijfsvergunning) en uitgezet naar Afghanistan waar hij door de Taliban gezocht werd. Inmiddels heeft ook hij een verblijfstatus en kan daardoor zijn MBO-opleiding in Venlo afronden. Twee van vele voorbeelden waarbij de kinderrechten niet gerespecteerd werden en door toedoen van de SP, die druk zette op de burgemeester en minister en samenwerking zocht met andere partijen, menselijk leed voorkomen werd en deze mensen nu een goede toekomst geboden kon worden.