Venlo

Twee wethouders schreven een opinieartikel in de krant. Hoewel opinie..., het was meer de persoonlijke reclameboodschap van beiden. Dat vraagt om een nuancering en andere kijk op de zaak. Die stuurde de SP dan ook in.

Afgelopen dinsdag, 29 juli, schreven de Venlose wethouders Satijn (VVD) en Tax (PvdA) een betoog op de opiniepagina in het dagblad De Limburger (zie hier). Een verhaal “Venlo met meer banen” over hoe goed het toch wel niet met Venlo gaat en hoezeer men de arbeidsmarkt aan het vlottrekken is. Maar waarom schrijven beide wethouders dit?

Welk publiek wil men bedienen met deze goed-nieuws-show? Niet de gemeenteraad die hen beide dient te controleren, daarvoor zijn andere middelen. En gaat het werkelijk zo fantastisch als beide wethouders stellen?

Het artikel lezende is de steeds terugkerende klaagzang dat in Venlo de hoger opgeleide wel werk vindt maar er niet woont en dus de verdiende euro’s elders uitgeeft. Wederom wordt gewezen op het gegeven dat het opleidingsniveau in Venlo te laag is voor de aanwezige arbeidsmarkt. De oplossing die opvolgende colleges, met als kern PvdA en VVD, steeds weer aandragen is dat meer hoger opgeleiden aan Venlo gebonden moeten worden. Nieuw element in het verhaal is dat de werkloze Venlonaar maar bijgeschoold moet worden. Maar klopt die redenering wel?

De arbeidsmarkt blijft de komende jaren een onderwerp van grote zorgen. De crisis heeft veel traditionele bedrijven doen verdwijnen. De zogenaamde ‘zegeningen’ van Europa betekenen niet alleen vrij verkeer van mensen en diensten maar ook concurrentie op de arbeidsvoorwaarden binnen Europa, met alle negatieve gevolgen van dien.

Ondertussen is de logistieke hotspot Venlo er eentje geworden waarin de planningen van logistiek en ondersteuning door Nederlanders wordt gedaan, maar vrachtwagenchauffeurs bijvoorbeeld Pools spreken in vrachtwagens die met kentekens uit Tsjechië en Bulgarije rondrijden. De goed opgeleide Nederlandse vrachtwagenchauffeur zit ondertussen thuis zonder werk.

De ondernemer hoeft door dit soort constructies nauwelijks een bijdrage te leveren aan de maatschappij waar hij wel de vruchten van plukt.

Veel lager opgeleide Venlonaren zitten niet te wachten op hosannaverhalen, zij willen zelf die vrachtwagenchauffeur zijn, zelf op die heftruck rijden of in de magazijnen van de logistieke hotspot werken. Maar ze worden weggezet als te duur en te beroerd om het werk te doen.

Daarmee wordt onrust aangewakkerd, ook in wijken waar ook arbeidsmigranten zijn gehuisvest. Mensen die in vaak onveilige panden worden ondergebracht en werken onder bedenkelijke omstandigheden. Maar daar hebben ze blijkbaar geen oog voor, afgaande op de beantwoording van raadsvragen aan de wethouders.

Terwijl de moderne slavernij vanuit Oost-Europa blijft voortduren en lager opgeleiden in Venlo werkloos thuis zitten, schrijven de wethouders hun reclameboodschap. De belofte van nieuwe (toner)fabrieken en duizenden banen in de afgelopen verkiezingscampagne blijkt boterzacht.

De reclameboodschap lijkt eerder het verhullen van de uitverkoop van arbeidsvoorwaarden. Vele pulpbanen voor arbeidsmigranten terwijl de Venlose burger geen kans krijgt. Om vervolgens diezelfde burger weg te zetten als “mensen in de kaartenbakken van het UWV”. Eerst zekerheden van een baan ontnemen om ze vervolgens als mens te diskwalificeren als figuren in bakken. Dat is pijnlijk genoeg kennelijk de boodschap van het Venlose bestuur.

Ik zie liever dat ze hun tijd besteden aan het aanpakken van misstanden die voortkomen uit de arbeidsmigratie. Ik zie liever dat deze wethouders gesprekken aangaan met ondernemers die langdurig willen investeren in Venlo, die we aan de regio kunnen binden en laten meedenken over nieuwe bedrijvigheid en het creeëren van echte banen, zodat de lokale werkloosheid écht teruggedrongen wordt, de koopkracht werkelijk stijgt en de regionale economie weer floreert.

Dat zou pas een positieve boodschap zijn, eentje waar iedereen bij gebaat is. Om met de woorden van beide wethouders in hun betoog te eindigen: Achterover leunen is dus geen optie.