Venlo

Voorstellen voor de meerjarenbegroting

Wat wil de SP voor Venlo?

De huidige begroting van de zittende coalitie (VVD, CDA, VenLokaal en tot juli 2017 ook PvdA) laat een structureel en reëel tekort zien van rond de 10 miljoen euro voor 2018 en pas in 2020/2021 zou er een overschot ontstaan. Al zijn dat maar ramingen want gebaseerd op informatie uit mei 2017. Ook is er onduidelijkheid over de exacte incidentele lasten en baten en zijn de bijdragen vanuit de Rijksoverheid en de gevolgen van het regeerakkoord nog niet meegenomen. Dat maakt het erg lastig om nu een gedegen financieel beleid op te kunnen maken.

Wel is helder dat het enorme tekort in de zorg de komende jaren door dreunt. En ook bij andere beleidsterreinen liggen stevige uitdagingen die nog voor financiële problemen kunnen gaan zorgen zoals de herprogrammering van het woningbouwprogramma en de tenuitvoerlegging van de nieuwe Omgevingswet en de gevolgen die dat heeft voor Venlo.

Er zijn nu ramingen over het tekort bij de zorg waar 5 miljoen euro aan verschil in zit! Het tekort kan zelfs verder stijgen in 2018 naar 7,1 oplopend naar 8,4 miljoen euro in 2021. Het is net zo onduidelijk of er structureel vijf of tien miljoen euro bezuinigd moet gaan worden. De voorstellen van de zittende macht is niet gestoeld op realisme maar op wensdenken en aannames.

De gevolgen van het bezuinigingsbeleid zal maken dat Venlo een kille gemeente zal worden waarin men op de zorg strak zal sturen op resultaten en er minder keuzevrijheid is voor mensen met een PGB. Er wordt een drempel opgeworpen. De centen zullen de komende jaren leidend zijn en niet de zorg voor mensen.

De gemeente kiest er nu voor om de financiële uitdagingen op te vangen door structureel te bezuinigingen en eerder ingestelde bezuinigingen die bleven liggen alsnog door te voeren. Die miljoenenoperatie gaat ons allen flink treffen en kan de stad op slot zetten. Dat moeten we zien te voorkomen. Er zijn meer middelen dan enkel kil bezuinigen.

De SP stelt voor om slimmer te kijken naar de uitgaven en die meer in de pas te laten lopen met de inkomsten. Dat klinkt logisch maar dat gebeurt nu niet.

Ook is er winst te behalen door meer gezamenlijk en efficiënter in te kopen, lasten te spreiden, de kasschuif vaker toe te passen (doorschuiven naar een volgende periode voor beleid dat ook dan pas uitgevoerd wordt), investeringen die geld opleveren naar voren te halen en afschrijvingstermijnen op te rekken zonder geweld te doen aan onderhoudsplichten.

De tekorten in het sociaal domein (zorg) kunnen niet enkel opgevangen worden binnen het budget voor dat domein. Om te voorkomen dat de zorg aan onze inwoners nog verder verschraalt, wordt niet alleen het beleid bijgesteld (eerlijker aanbesteden) maar willen we het tekort ook opvangen door ook in andere domeinen en beleidsprogramma’s te kijken waar geld te winnen is en dat inzetten om het miljoenentekort in de zorg op te lossen zonder dat het de mensen die zorg nodig hebben gaat raken.

Ook valt er fors te snijden in de enorme bulk aan rapportages van interne en vooral externe partners (dure consultancybureaus), pakken papier die haast niemand leest kunnen veel bondiger en duidelijker wat veel tijd (personeelskosten) en geld kan besparen.

Dit alles kan miljoenen opleveren, enkel door veel slimmer met de geldpotjes om te springen. Daarnaast moet er dwingender en strenger toegezien worden op de besteding van de vele verschillende budgetten binnen de eigen gemeentelijke organisatie waarbij elk team/afdeling een eigen budget heeft. Daarover kunnen striktere en bindende afspraken gemaakt worden zodat niet onnodig geld uitgegeven wordt of blijft liggen.

Net zo is er in de afgelopen jaren geld gereserveerd voor de uitvoering van diverse projecten die nooit van de grond kwamen of nog steeds op ‘groen licht’ wachten. Die gelden kunnen vrijgemaakt worden, het gaat dan om honderdduizenden euro’s of nog meer.

We willen verder het weerstandsvermogen en -capaciteit versterken en de financiële reserves aanvullen om onvoorziene klappen en risico’s te kunnen opvangen.

Door intern te kijken hoe slimmer budgetbeheer kan plaatsvinden kan mogelijk voor miljoenen bespaard worden en vrijkomen. Dat geld moet daar ingezet worden waar het hard nodig is of waar nu ernstige tekorten zijn.

Mocht dat niet afdoende blijken dan is er een laatste strohalm om bepaalde belastingen licht te verhogen door ze iets meer dan de indexering van de inflatie mee te laten stijgen. Dit treft onze inwoners direct in de portemonnee dus dat heeft niet onze voorkeur maar als het niet anders kan dan is dat wel een laatste redmiddel om de begroting vlot te trekken en te voorkomen dat er fors bezuinigd moeten worden, wat net zo hard onze inwoners zal treffen.

Als bepaalde belastingen (zoals precario) en heffingen (tijdelijk en licht) verhoogd moeten worden dan zal de SP ervoor ijveren dat dit evenredig gebeurt zodat de pijn eerlijk en in gelijke verhouding gedragen wordt.

De laagste inkomens houden hierbij recht op regelingen zoals kwijtschelding zodat de verhoging hen het minst hard treft. Immers hebben onze inwoners tijdens de crisisjaren en door het kabinetsbeleid al genoeg moeten inleveren.

De SP zegt ook daarom: haal het geld waar het zit en waar dat het minste pijn doet. Met een betere sturing en meer regie kunnen we tot een evenwichtigere en sluitende begroting komen.

In die begroting zijn onze plannen niet alleen realistisch en uitvoerbaar maar ook betaalbaar en kunnen ze zelfs geld opleveren.