Actie en druk leiden tot verblijfstatus
Actie en druk leiden tot verblijfstatus
Voor het asielgezin Ventura Tiago, dat lange tijd in Venlo op het AZC verbleef, dreigde deze week uitzetting naar Angola maar ze mogen toch in Nederland blijven. Alhoewel de vader wel moet vertrekken. Het asielbeleid toont opnieuw haar grillen.
SP-Raadslid Alexander Vervoort zet zich al jaren in, voor en 
achter de schermen, voor dit asielgezin: “Heel fijn dat er eindelijk duidelijkheid is voor de familie, het jarenlange getouwtrek zorgde voor veel onrust en onzekerheid.”
“Hopelijk kan het gezin nu in alle rust, ontspanning en zekerheid verder. Hopelijk kan vader alsnog blijven, desnoods via een gedoogde status.”
Márcia zal zich vanwege haar studie in Rotterdam vast weer voegen bij haar vertrouwde pleeggezin. Ze kan nu in ieder geval vrij haar familie bezoeken, zonder angst ieder moment opgepakt en vastgezet te worden.
Het zou mooi zijn wanneer Gláucio en zijn moeder Filomena (en vader!) weer bij vrienden, voetbalclub en school in Venlo kunnen aansluiten, in Venlo dus een woning krijgen.
Vervoort: “De SP heeft hiervoor al een balletje opgegooid bij de burgemeester, maar die zegt dat het een eigen keuze is waar ze zich gaan vestigen... Ik had gehoopt op een meer doortastend optreden en humaan gebaar.”
Vervoort: “Het kostte me veel moeite afgelopen jaren, en ook het steeds maar weer troosten en hoop geven aan vader Luciano viel zwaar, wetende in welk een moeilijke omstandigheden zij verkeren.”
“Ik heb nu gemengde gevoelens. Erg blij dat er toch een verstandig besluit is genomen, maar niet voor de vader. Ergerlijk want Nederland is het enige land dat zó moeilijk doet als het gaat om 1F. Hopelijk dat ook dat snel een oplossing krijgt. Ik blijf me er voor inzetten en velen met mij!”
“Zo zie je maar weer dat actievoeren, politieke en publieke druk kan leiden tot successen! Hoe dan ook, goed nieuws maar nog niet helemaal goed zo lang vader van de rest van het gezin gescheiden is...”
De SP-Venlo dankt iedereen die zich heeft ingezet om dit gezin in Nederland te houden; van voetbalclub SVB, tot de school en universiteit, Defence for Children, Britt Borg, Arno-Jan Boere, advocaten, diverse politici waaronder onze eigen Kamerlid Sharon Gesthuizen en raadslid Alexander Vervoort, die al jaren druk waren en druk hebben gezet in deze asielkwestie. Super!
In de laatste plaats dank aan de staatssecretaris die toch en alsnog een wijs besluit nam.
Uitzetting naar Angola zou spoedig volgen, zo werd medegedeeld.
Dat nieuws kwam als een shock, niet alleen voor het gezin maar ook in Venlo reageerde men vol ontzetting. Het werd landelijk nieuws en een golf van verbijstering en boze reacties volgde.
“Ik zag veel blije reacties gisteren op het nieuws dat Gláucio, zijn zus en moeder nu definitief in Nederland mogen blijven. Zelf kan ik niet echt blij zijn. Immers, het offer voor het gezin is dat vader terug moet naar Angola.
Na 15 jaar onzekerheid heeft Nederland tot op heden alleen maar geroepen dat vader oorlogsmisdaden heeft gepleegd maar niet de minste bewijslast geleverd.
Begrijp me goed: als iemand oorlogsmisdaden pleegt dient dat gestraft te worden. Maar daar moet ook toetsing door een rechter bij zitten. En ja, dat moet bij verdenking zo snel mogelijk gebeuren als mensen hier asiel aanvragen. Dus niet 15 jaar wachten zoals in dit geval.
Maar wat hier feitelijk gebeurt is te schofterig voor woorden. Om druk op het gezin te zetten en de keuze te laten uitvallen zoals ze is geworden sluiten we in Nederland onschuldige kinderen op in de cel.
Daarmee was de keuze voor deze mensen feitelijk onmenselijk. De keuze tussen je vader verliezen of naar een vreemd land moeten dat je niet kent. Een met de rug tegen de muur beslissing die geen mens in een beschaafd land zou hoeven nemen.
Hoe bizar het ook klinkt, het feit dat Gláucio, zus en moeder mogen blijven en vader weg moet is geen overwinning. Zeker gezien de manier waarop is het het definitieve failliet van datgene wat we beschaving noemen.”
De SP-Kamerfractie dringt al jaren aan op een humaner asielbeleid. Het is onmenselijk om asielprocedures jarenlang te laten voortslepen terwijl de asielzoekers in kwestie al die tijd niets mogen, geen werk of opleiding, niet aan hun toekomst kunnen werken, enkel onzekerheid en onduidelijkheid.
Dit kan en moet anders en dus blijft de SP verbetering van het asielbeleid op de politieke agenda zetten.
