Mede dankzij inzet SP-raadslid krijgt Afghaanse vluchteling na vijf jaar strijd een verblijfsstatus
SP-raadslid Alexander Vervoort vertelt: Samen met 
enkele organisaties, advocaten en vooral individuele deskundigen die zich vastbeten in dit schrijnende dossier, ben ik al jaren bezig met het geregeld krijgen van een verblijfsverzoek voor de nu 20-jarige Iragh Ebrahimi. In 2011 vluchtte hij voor de horror van de Taliban, die zijn ouders vermoordden.
Via allerlei omzwervingen kwam hij uiteindelijk met zijn oma in Tegelen terecht, waar ze samen een appartement toegewezen kregen.
Het probleem ontstond toen zijn oma wel een verblijfsvergunning kreeg maar hij niet omdat de instanties twijfelden aan zijn verhaal en de documenten die hij liet zien. Echter, het controleren van die papieren stuitte op problemen in Afghanistan, een land in oorlog dat geen prioriteit stelt aan het accorderen van bewijslast.
Uitzetting dreigde, naar een land waar hij niemand meer had en zijn leven niet zeker was. Een andere reden voor zijn vlucht was dat de Taliban hem wilde rekruteren voor de strijd, op het nippertje kon hij daaraan ontsnappen.
Een heel gedoe volgde met de instanties in Nederland wat voor veel kopzorgen, ergernis, bureaucratie, en vooral onzekerheid en daarmee ook voor psychosociale klachten zorgde, naast het proberen te verwerken van de oorlogstrauma’s.
Alle bureaucratische geneuzel zorgde daarnaast voor problemen met bijvoorbeeld de belastingdienst die onterecht geld ging inhouden omdat oma zogezegd 'een illegaal in huis' had genomen. Met alle financiële gevolgen van dien, wat ook weer z'n weerslag had op de gezondheid van beiden.
Iragh Ebrahimi (links) met zijn oma. Archieffoto L1 (2014).
De alsmaar dreigende uitzetting (wanneer en waar pakken ze je op en zetten ze je op het vliegtuig?) maakt mensen gek. Iragh bleef intussen flink en haalde dit jaar zijn MBO-diploma, een compliment op zich, maar de (mantel)zorg voor oma valt zwaar. Er moest iets gebeuren anders zou dit nog een keer fout kunnen gaan.
Dat signaal bracht ik vorig jaar nog over bij de toenmalige wethouder maar het kwartje viel niet.
Tijd om met harder geschut in te grijpen, en de advocaat en diverse instanties beter in stelling te brengen. Brieven, bellen, mailen, zoveelste rechtszaak...
Ikzelf kan alleen een politiek signaal afgeven, en op de achtergrond met raad en daad advies geven over een aanpak en welke wegen te bewandelen en hoe dan.
Gesteund door de SP-fractie en in continue overleg met vooral mevrouw Britt Borg, asieldeskundige uit Steyl, wisten we steeds een beetje dichterbij een oplossing te komen, ondanks de starre overheid en niet-doortastende politiek van velen.
Na een tip, afgelopen maart, maar weer eens een verzoek ingediend bij staatssecretaris Dijkhoff, vergezeld met brieven van het sociaal wijkteam, huisarts, psycholoog en wat nog meer, om op basis van nieuwe informatie gebruik te maken van zijn discretionaire bevoegdheid.
Om mijn brief een krachtiger signaal te geven, heb ik die toen ook door Ineke Hendrickx van GroenLinks Venlo laten ondertekenen (ook zodat het niet alleen een SP-ding is, andere partijen riepen op camera wel eens iets maar ondernamen geen actie, dan maar alleen).
Een reactie bleef uit dus afgelopen maanden het ministerie achter de broek aan blijven zitten, en ook de burgemeester van Venlo opnieuw in stelling gebracht.
Uiteindelijk kreeg ik een brief, een uitstelbericht want de staatssecretaris was er nog niet uit en had aanvullende informatie nodig. Weer bij de burgemeester leuren om de nieuwe informatie te bekrachtigen, en langzaam begon het erop te lijken dat het ministerie, IND en DT&V 'groen licht' zouden geven. Ze moesten eens anders doen, er lag inmiddels zoveel bewijslast en rechterlijke uitspraken...
Maar toen, als donderslag bij heldere hemel... Donderdagmiddag 18 augustus, ineens via de advocaat van Iragh het bericht dat de staatssecretaris heeft besloten om ook Iragh, met terugwerkende kracht, alsnog een verblijfsstatus toe te kennen.
De brief met aanvullende en nieuwe informatie en documentatie aan de staatssecretaris, die ik afgelopen maart stuurde, gaf kennelijk de doorslag en deed de staatssecretaris besluiten toch gebruik te gaan maken van zijn discretionaire bevoegdheid om een verblijfsvergunning toe te kennen.
Even bijkomen op een terras, Iragh Ebrahimi is blij met zijn voorlopige verblijfsvergunning. Foto: L1/Peter Beeker.
Ikzelf geloofde het pas toen ik de brief las. De opluchting die ik voelde was natuurlijk in het niets vergeleken bij wat Iragh en zijn oma moeten hebben gevoeld, na al die jaren van onduidelijkheid, onzekerheid en angst.
Het heeft veel moeite en doorzettingskracht gekost maar nu is het dan zover, we hebben met z'n allen het ministerie kunnen overtuigen en ze zijn overstag gegaan. Als ik dan van anderen hoor dat in feite mijn brief een mensenleven heeft gered, dan ben ik daar wel even stil van...
Aan Iragh heb ik al laten weten om dit moment te koesteren maar laat het ook het begin zijn van een verdere start van zijn toekomst. Een veelbelovend keerpunt in zijn leven en ook in dat van zijn oma, die net zo opgelucht zal zijn maar vast ook trots en vooral blij.
Niet meer stil hoeven staan bij wat is geweest en bij wat komen gaat, er kan nu een vervelend hoofdstuk worden afgesloten en de blik vooruit geworpen, genieten van rust en vrijheid en daarin kunnen bouwen aan een toekomst en eindelijk toekomen aan het daadwerkelijk verwerken van oorlogstrauma's zonder steeds die knellende angst om opgepakt en uitgezet te worden.
Ik ben blij dat ik als raadslid voor de SP Venlo een steentje mocht bijdragen aan de strijd voor deze schrijnende 'zaak'. Een strijd die ik absoluut niet alleen voerde dus vooral veel dank aan al die anderen die elk op hun eigen manier (via Gilde Opleidingen, juridisch, maatschappelijk, bestuurlijk of anders) mogelijk maakten wat niet meer voor mogelijk gehouden werd, dat er gerechtigheid zou plaatsvinden voor Iragh. Dat is nu na jaren vechten gelukt, uiteindelijk.
Een slag is gewonnen maar de strijd gaat verder. Want deze kwestie is er maar eentje. De Tweede Kamer doet er goed aan om eindelijk een werkelijke oplossing te vinden ipv politieke compromissen (bijv. Kinderpardon) die in de praktijk voor vooral onduidelijkheid en verschil zorgen, en dus geen zoden aan de dijk zetten.
Daarnaast blijf ik me bemoeien om ook voor de familie Help Gláucio om hier in Nederland te blijven eindelijke duidelijkheid te krijgen maar ben bang dat pas een volgend (niet rechts) kabinet het lef heeft om te beslissen over het lot van de vader...
- 1Limburg, 19-08-2016: Iragh Ebrahimi uit Tegelen krijgt verblijfsvergunning
- L1, 19-08-2016: Iragh kan het niet geloven: 'Ik mag blijven!' (incl. tv-interview met Iragh en Vervoort)
- Omroep Venlo, 19-08-2016: Toch verblijfsvergunning jonge asielzoeker
