h

Vervoort slaagt voor SP Masterclass

13 juni 2009

Vervoort slaagt voor SP Masterclass

13-6-2009 finale Gv30 2 Afdelingsvoorzitter Alexander Vervoort is vandaag geslaagd voor de twee-jarige kaderscholing 'Groep van 30'. In Den Haag hield hij voor een zaal van ruim honderd aanwezige toehoorders een betoog over herinvoering van de dienstplicht.

De ‘SP Masterclass’ cursus is bedoeld om enthousiaste SP-ers te leren praktische standpunten te formuleren voor de lokale en landelijke politiek, en deze ook te kunnen onderbouwen en verdedigen met goede argumenten. Kortom, middels deze cursus zorgt de SP ervoor dat er overal nieuw en vers bloed in de politiek komt. De Masterclass staat ook wel bekend als de 'Groep van 30' of 'Het klasje van Marijnissen'.

Vandaag was er voor één van deze groepen een afsluitende dag in de Idazaal in Den Haag. Elk van de cursisten had de opdracht om in acht minuten uit het hoofd een verhandeling te geven over een controversieel onderwerp dat nog niet volledig is uitgekristalliseerd. Negentien mensen hielden gloedvolle betogen over uiteenlopende onderwerpen die ze zelf hadden uitgekozen en moesten verdedigen. Aan het eind kregen de cursisten uiteraard een bloemetje en de bijhorende oorkonde.
Alexander Vervoort (afdelingsvoorzitter van de SP in Venlo en werkzaam als medewerker voor de SP-Tweede Kamerfractie) hield een betoog over het onderwerp: 'Dienstplicht: nieuwe stijl, een alternatief voor de huidige maatschappelijke problemen'. Onderaan dit artikel kunt u zijn tekst nalezen.

13-6-2009 finale Gv30 1 Vervoort leest voor van zijn oproepkaart voor de dienstplicht uit 1997

Door de enorme groei van de SP heeft de partij behoefte aan een permanente toevoer van nieuw kader. Aan animo daarvoor is geen gebrek. Maar ‘politiek’ is soms erg ingewikkeld en moeilijk. Daarom is het goed dat leden zich bekwamen en de kneepjes van het vak (aan)leren. De ‘SP Masterclass’ leert de deelnemers in een twee-jarige cursus hun standpunten te ontwikkelen, te motiveren en uit te dragen. Maandelijks komen deze vaste groepen bijeen om te discussiëren over actuele zaken, te oefenen in presentatie en debat, maar ook om zich te bekwamen in filosofie en organisatie.

13-6-2009 finale Gv30 2 Vervoort (links) met oorkonde en bloemen geflankeerd door Marianne Langkamp (midden), die de cursus begeleidde en Jan Marijnissen (rechts), die de scholing aanstuurde.

Jan Marijnissen Cursusleider Jan Marijnissen: “Ik ben heel erg tevreden met dit aanstormend talent. Voor een partij als de SP is het zo belangrijk om verversing van onderop te krijgen. Door het succes van de afgelopen verkiezingen voor de gemeenteraad, Tweede Kamer en Provinciale Staten, is er veel kader van positie verschoven en dus is het noodzaak om mensen op te leiden. Kiezers mogen namelijk niets minder verwachten dan het beste van het beste. Onder andere door middel van deze Masterclass zorgen we ervoor dat dat ook zo blijft, niet alleen nu, maar ook voor in de toekomst. De SP heeft altijd als motto gehad dat het ‘van onderop’ moet komen. En dat geldt ook voor ons kader!” aldus partijvoorzitter en Tweede Kamerlid Jan Marijnissen die de afgelopen twee jaar leiding gaf aan de vandaag afgestudeerde groep.

13-6-2009 finale Gv30 1 Groepsfoto met alle geslaagden en de scholingsleiders

Hieronder het betoog zoals Alexander Vervoort dat vandaag uit sprak tijdens de finale van de vierde 'Groep van 30':


Dienstplicht: nieuwe stijl, een alternatief voor de huidige maatschappelijke problemen

De dienstplicht werd midden jaren 90 van de vorige eeuw opgeschort. Afgeschaft zeggen nog veel mensen want zo komt het ook over. De dienstplicht was ook een instrument dat niet meer nodig was. Immers, onze vijand destijds de Sovjet-Unie, had besloten de strijd te staken, een strijd die bekend werd onder de naam Koude Oorlog.

Door het einde van de Tweede Wereldoorlog en het ontstaan van de NAVO en het Warschaupact was de roep om een sterk mobilisabel leger groot. De dienstplicht hielp daarbij. Jongens van 18 moesten het leger in om een plicht te vervullen voor de zogenaamde landsverdediging; die van de westerse beschaving dan dus binnen de NAVO, die in hun verdrag heeft staan dat een aanval op de een, een aanval op allen is. Dat beide bondgenootschappen beschikken over kernwapens maakte de zaak extra explosief, neem de 13 bange dagen ten tijde van de Cuba-crisis in 1961 of in datzelfde jaar de bouw van de Berlijns Muur.

De dienstplicht was regelmatig onderwerp van gesprek. Vele jongens hadden helemaal geen zin in 18 of 22, of later 14 of 16 maanden je onvrijwillig laten afbeulen door een drillsergeant op een kazerne ver van moeders huis. En na je dienstplichttijd bleef je reservist, tot je 45e jaar oproepbaar.
Velen hadden daar echt geen zin in en probeerden zich te onttrekken van de dienstplicht en zorgen dat ze ongeschikt voor de dienst waren. Regelmatig lukte het jongens om bijvoorbeeld het bekende S5-stempeltje te krijgen: geestelijk niet helemaal in orde. Ook hielp het als je je CPN-lidmaatschapskaart liet zien of aan gaf dat je graag in vrouwenkleren rond marcheerde of dat je de dienstplicht wel gezellig zou vinden met allemaal die gespierde jongens onder elkaar, samen in de douche. Dan hoefde je niet op te komen. Enkelen hoefden helemaal niks, werden uitgeloot en konden zich weer richten op hun studie, werk of gezinsleven.
Velen werden veroordeeld tot de vervangende dienstplicht: verplicht in een verpleeghuis, trappenhuizen poetsen of planten herschikken. Zaaddodend eentonig werk. Maar voor velen liever dat dan onder de wapenen te zijn, vechten voor een ideaal dat niet de jouwe was, vechten in een dreigende oorlog waar je -gezien de verwachte massavernietiging- niet achter kon staan.

De dienstplichttijd was voor velen een crime; nog maar een keer die tank overschilderen want 15 lagen verf bleken niet genoeg om de roest weg te houden. Houd ze bezig dus. Tja een gemiddelde soldatenopleiding duurde 2 maanden en daarna was het vooral oefeningen draaien, sporten en voor velen het je vervelen op de kazerne.
Voor velen was het ook een tijd van avontuur, kameraadschap en volwassen worden. Een nieuwe omgeving met ontberingen, discipline, tucht en straf. Vele straatschoffies werden omgevormd tot min of meer keurige heren die hun agressie en asociale houding verloren; die respect kregen voor de maatschappij en de mensen die deze opbouwden.
Dat was ook een veelgehoord punt in de samenleving: die dienstplicht zorgt voor een groot en sterk leger waarbij de Sovjets wel twee keer nadachten voordat ze ons zouden pakken. En het zorgde voor een stuk opvoeding, vorming, discipline en arbeidsethos die werden bijgebracht.
De meningen verschillen in hoeverre dit echt serieus te nemen is maar een kern van waarheid zit er zeker in. Vraag het een gemiddelde oud-dienstplichtige en die zal het vaak beamen.

Het IJzeren Gordijn is gevallen, de USSR viel uiteen. De Russen zijn handelspartners geworden, voormalige Oostbloklanden zijn nu lidstaten of partnerlanden in de EU, de dreiging is verdwenen. Daarmee ook de roep om een zo sterk en groot mogelijk snel mobilisabel leger. Begin jaren 1990 werd dan ook besloten om de krijgsmacht in te krimpen, te reorganiseren en barstte de discussie los wat te doen met de dienstplicht. Nederland polderland kwam tot een compromis; de dienstplicht werd niet afgeschaft maar opgeschort. Mocht het ooit nodig zijn dan was die weer in een mum van tijd van kracht. Opgeschort dus. Vele jongens slaakten een diepe zucht van opluchting.

In 1997 -met de oproepbrief in mijn handen- stond ik in dubio. Opschorting is gerechtvaardigd, afschaffing ook wel, zeker als je kijkt naar het gering aantal mensen die in dienst zou moeten, immers hebben we een beroepsleger van mensen die vrijwillig er voor kiezen. Herinvoering kent ook z'n voordelen maar de tijd van massaal militarisme moeten we achter ons laten; liever een andere inhoud geven aan de dienstplicht. Ik hoefde niet meer in dienst ofschoon ik het wel nodig had want ik was niet bepaald het liefste jongetje van de klas. Een aantal jaren later ben ik alsnog de dienst in gegaan, vrijwillig, ik heb er geen spijt van gehad.

13-6-2009 finale Gv30 1 Vervoort leest voor van zijn oproepkaart voor de dienstplicht uit 1997

Wanneer busschauffeurs bedreigd worden volgt de roep om het leger in te zetten. Gouda bijvoorbeeld moest een front worden want de stad moest en zou heroverd worden op het straattuig. Bussen dienden begeleid te worden door pantservoertuigen, tanks, infanterie, F-16's en Apaches. Voor elke stadsbus? Retoriek van de koude grond, populisme of een deel van de oplossing. Hoongelach volgde maar ook weer de roep om strafkampen en een vorm van dienstplicht. De proef met strafkampen mislukte midden jaren '90 al dus dat was geen optie, maar die dienstplicht... Veel militair kader van nu denkt met weemoed terug aan de dienstplichttijd waarin ze de kans kregen om ontsporende jongeren op het rechte pad te houden en wat opvoedende taken bij te brengen. De krijgsmacht maakt graag mensen en tijd vrij voor deze taak, zo weet ik uit mijn groene periode.

Velen willen graag een vorm van maatschappelijke stage in het voortgezet onderwijs om zo kinderen voor te bereiden op werk en hun beroepskeuze. Snuffelen aan beroepsrichtingen en ervaren wat het betekent om te werken voor je geld en daarmee discipline opbouwen. Ik voel daar wel voor, zeker gezien de staat van het onderwijs in dit land en de vele verkeerd genomen studiekeuzes. Maar laten we het dan goed doen.

Laten we een vorm van dienstplicht instellen voor jongeren die hun diploma of startkwalificatie niet gehaald hebben. Ik denk vooral aan het VMBO waar veel mis gaat en wat een voedingsbodem is voor groepen misdragende jongeren. Laten we het voortgezet onderwijs met een jaar verlengen om de gevolgen van lesuitval, schoolachterstand etc ook maar meteen weg te werken. Tuurlijk willen veel jongeren graag na de schooltijd aan het werk (en eenmaal aan het werk geld verdienen verminderd de behoefte aan verdere studie), maar met een verbreedt zicht op de maatschappij en de drang om door te leren is hun toekomst veiliger.

De maatschappelijke dienstplicht moet zo vrijwillig mogelijk blijven maar je zult jongeren houden die je iets meer moet aansporen. Het nut en de noodzaak moet duidelijk zijn, voor zowel jongeren als de instantie die de stage ter beschikking stelt. Een 'dienstplichtige werkplek' waar met begeleiding een begin van een beroep geleerd en werkervaring opgedaan kan worden. Dat maakt de organisatie ook behapbaar, anders nieuwe golf bureaucratie van jewelste.
Dan denk ik aan de oude bedrijfsopleidingen van 'vroeger'. Dus werkgevers verplichten deze 'dienstplichtigen' een vak te leren met werkervaring en zakcentje laten verdienen. Kunnen ervaren werknemers (op vrijwillige basis) kennis overdragen. Werkgevers, civiel en publiek, moeten dan hun ervaren mensen eerst een voor de werkgever en werknemer gratis cursus pedagogiek laten volgen. Zit iets in van die oude vakopleidingen in de metaal en bouw van vroeger. En als werknemers na die cursus pedagogiek en opleiden 'dienstplichtigen' het leuk vinden hun vakkennis over te dragen, kunnen ze ook het onderwijs ingaan. Slaan we vele vliegen in een klap, lastpakken worden wat getemd, vakkennis word over gedragen, en kan mogelijk meer ervaren leerkrachten (zij-instromers) voor beroepsonderwijs opleveren.

Een maatschappelijke dienstplicht waardoor jongeren/ jong volwassenen een beter beeld krijgen van de samenleving en bewust maar ook onbewust leren hoe zich hierin te gedragen. Daarnaast lost het deels problemen op met werkdruk en werk dat liggen blijft vanwege de openstaande vacatures zoals in de zorg. Decanen en docenten hebben hierin een sturende rol. En ik weet zeker dat mensen op de werkvloer het prachtig zouden vinden om hun enthousiasme en vakkennis over te kunnen brengen op jongeren.

13-6-2009 finale Gv30 4.JPG Alexander Vervoort wordt voorafgaande en na afloop nog eens kritisch geïnterviewd door Jan Marijnissen

Scholen en instanties bekijken samen welke mogelijkheden er zijn voor de stageplaatsen door een goede planning te ontwikkelen zodat elke scholier ook een zinvolle invulling van de stage kan krijgen, de tijd en aandacht krijgt van de werkvloer om te ruiken aan het werk en te weten wat er voor nodig is om een bepaalde opleiding succesvol te voltooien.

Een half jaar of twee keer drie maanden moeten jongeren zich dienstbaar maken en doen ze tegelijkertijd ervaring op. We slaan meerdere vliegen in 1 klap:

    1. Jongeren kunnen ruiken aan diverse baantjes in diverse sectoren naar keuze;
    2. Tekorten worden opgelost in bijvoorbeeld de zorg en het onderwijs, in fabrieken van de maakindustrie, bij vele vormen van dienstverlenende instanties;

    3. Jongeren leren wat het is om elke dag naar de baas te gaan, om centjes te verdienen;
    4. Stages bij politie, jongerenwerk en in het OV brengt ook meteen het respect terug voor die ambachten;
    5. Willen jongeren hun maatschappelijke dienstplicht bij de krijgsmacht vervullen dan kan dat ook: men snuffelt aan die tak van sport en het leger houdt er misschien personeel aan over en daarnaast krijgt iedereen een militaire opleiding mee waaronder ook EHBO inclusief reanimatie en daarnaast de befaamde discipline en tucht. Voor de duidelijkheid deze stagiaires mogen niet worden uitgezonden of deelnemen aan krijgshandelingen; deze mensen zijn goud waard om de tekorten op te lossen en vrijgevallen functies van uitgezonden personeel tijdelijk in te nemen (snuffelen aan het beroep van logistiek planner bij de bevoorradingstroepen, monteur, kok in de keuken, van ICT-medewerker, assistent in de militaire zorg of als chauffeur). Algemeen vormende maatschappelijke vorming in de vorm van een basisstage van huis in een “militaire” setting met lessen EHBO en redden drenkelingen, staatsinrichting en wetgeving zou de eerste maand geen slechte optie zijn.

Hierdoor leren jongeren wat het is om te werken. Welke studiekeuze het beste bij hen ligt want ze weten welke baan meer en minder bij hen past. Verkeerde studiekeuzes en schooluitval worden beperkt, gemotiveerde studenten die weten wat er op hen wacht halen sneller hun diploma. Het leger profiteert van extra mankracht en potentiële rekruten. De samenleving krijgt jeugd die weet wat ze wil, die hun mannetje staat en vele ervaringen rijker is, en dus die oude vertrouwde discipline en tucht heeft ervaren. Iets wat je ervaart neem je mee in je leven of je walgt er van maar hoe dan ook blijft er iets van in het achterhoofd kleven. De maatschappij heeft daar vast profijt van.

Ik zie dit als een goede ontwikkeling en meer realistisch dan herinvoering van de militaire dienstplicht waarop Defensie op dit moment en de komende jaren ook totaal niet is toegerust.
Op dit moment zijn er veel werkelozen, ook grote jeugdwerkloosheid, vooral door de economische crisis. Maar het mooi van zulke crisissen is dat ze van voorbijgaande aard zijn, het is een kwestie van tijd voordat de weg omhoog weer gevonden is. Dus laat dat ons niet weerhouden.
Ik zou willen voorstellen om dit eens gewoon te doen; een maatschappelijke dienstplicht, weliswaar verplicht maar met een vormend karakter waar mensen wel iets aan hebben in hun verdere leven.
Het onderwijs heeft de afgelopen jaren al zo veel toetsen en zogenaamde vernieuwingen doorstaan dat deze er ook nog wel bij kan ;-)


U bent hier